Thuiswerken is niet goed voor je rug. Dat wil zeggen: thuiswerken is niet goed voor míjn rug, want sinds ik 2,5 jaar geleden begon met zzp’en vanuit huis heb ik veel vaker last van mijn rug dan toen ik nog op kantoor werkte in Nieuwegein. Toen had ik overigens ook allerlei pijntjes – de nasleep van mijn zwangerschap in 2010. Zwanger zijn is waarschijnlijk het allerslechtste voor je rug, je bekken, je heupen en alles van je nek naar beneden, dat zeggen ze er nooit bij, en je komt er ook nooit meer vanaf, maar gelukkig hou je er wel een heel leuk kind aan over. Die rugpijntjes van het kantoorwerk werden gecompenseerd door twintig kilometer heen-en-terugfietsen, een sta-zitbureau en een goede bureaustoel, dus dat ging wel.
Thuis is dat een ander verhaal, daar moest ik actiever op zoek naar de balans in werk, houding en beweging. Pek werkt ook vanuit huis, dus toen we verhuisden in 2018 hebben we een volwassen kantoorkamer ingericht in ons nieuwe huis, met ook een sta-zitbureau en een aardige bureaustoel. Afgelopen december is daar een bureaufiets bijgekomen, waarop je kunt fietsen terwijl je vrolijk je tekstjes op je laptop ramt. Het ziet er vast heel debiel uit, maar ik ben er dol op en mijn lijf ook. Verder begin ik elke ochtend met twintig minuten oefeningen en probeer ik ergens op de dag te wandelen of te fietsen (aan mijn bureau of in het park).
Door corona kwam ik ineens veel meer met mijn laptop aan de keukentafel te zitten. Dat kwam doordat Mila’s school verplaatst was naar diezelfde keukentafel en ik de juf speelde, terwijl ik probeerde wat werk gedaan te krijgen. Pek speelde ook weleens de juf, maar die zat de eerste coronaweken voornamelijk vast in de ene na de andere videoconferentie en dat is lastig combineren met rekensommen uitleggen aan een tienjarige.
Die keukentafel heeft me genekt de afgelopen week. De vrijdag voor de meivakantie werd ik wakker met een vlammende pijn in mijn linkerkaak, die uitstraalde naar mijn linkerslaap en -oor. Tegelijkertijd was ik veranderd in een plank: mijn rug, schouders en nek waren ineens stijver dan de hark die ik normaal ben. Ik wist vrijwel zeker dat die hoofd/kaakpijn het gevolg was van een zenuw die klem zit in die spierbundel van beton. Au.
‘Gelukkig’ was het vakantie, en had ik me al voorgenomen om die laptop even niet aan te raken. Dat kwam goed uit. De dagen die volgden heb ik voornamelijk besteed aan weer buigzaam worden. Ik ben nu op dag acht en het gaat een heel stuk beter, dank u. Ik doe extra oefeningen, ik wandel en lummel wat rond en ik doe zo min mogelijk op de laptop (dit is mijn eerste tekst sinds vrijdag). Verder zit ik elke avond in de HUG en daar wil ik graag wat meer over vertellen.
De HUG is een hele vette infraroodcabine die op onze werkkamer staat. Het is eigenlijk geen cabine, maar een tof vormgegeven meubelstuk, waarin je je in de beste sauna waant. Je gaat erin zitten, drukt op een knopje en het ding is meteen warm. En die warmte is ZO HEMELS FIJN voor ruggen, schouders en nekken die vastzitten. Alsof je op een ‘ontspan’-knopje duwt. In drukke tijden probeer ik elke avond in de HUG te gaan zitten om te voorkómen dat ik een plank word. Dat helpt wonderwel zeer goed. Had ik dat afgelopen weken ook maar gedaan.
De HUG verdient een extra reclamepraatje, want ze is in 2018 ontworpen door vrienden van ons, die al jarenlang de beste sauna’s in het land voorzien van infraroodlampen. Het is dus niet zomaar een zolderontwerpje wil ik maar zeggen. Er zijn nog maar weinig mensen die de HUG kennen, maar ik weet zeker dat als je er eenmaal in hebt gezeten, dat je dan verkocht bent. Kom gerust een keer huggen bij ons. Of ga bij ze langs in Drachten. Ik hoop dat ze overeind blijven in deze moeilijke tijden, want echt goede producten gun je een lang leven. En verder gun ik iedereen een HUG in deze tijd. Tot zover mijn reclameblokje. Groeten van De Plank.